Bajka
- „Świnia”
Witam tu Sanjaya JSM, dzisiaj będę czytać bajkę o świniach pt. Świnia. Sus to po łacinie świnia.
Zbieżność słów i skojarzeń mogą być przypadkowe, przecież to tylko bajka.
To zaczynamy.
Wstęp
Za górami, za lasami, za siedmioma rzekami była sobie duża ferma hodowlana świń. Życie płynęło tam spokojnie jak to na fermie i nic nad zwykłego się nie działo. Świnki rosły, rozmnażały się, co jakiś czas przyjeżdżała ciężarówka z rzeźni i zabierała świnki, te które miały już odpowiednią wagę.
Farmer był zadowolony, miał duże zyski ze sprzedaży i uboju, dobrze je karmił, żeby świnki szybko rosły.
I nie było by w tej historii nic ciekawego, aż do momentu kiedy w chlewie pojawił się Dżaja niepasujący do reszty świń.
Scena pierwsza
W tym chlewie panowała surowa hierarchia, pierwszy przy korycie był zawsze tłusty knur o imieniu Sus. Świnie się go panicznie bały i słuchały się go, on był przywódcą stada. Sus w wolnych chwilach dawał nauki świnią, a one w pozycji klęczącej nabożnie wsłuchiwały się w jego głos.
– Świnie mówił! Farmer jest dobry, jest miłością! To stwórca tego chlewa, naszych koryt i reszty fermy. On nas karmi, dba o nas, jest naszym ojcem.
Aż tu nagle jedna ze świń kwiknęła i zakwestionowała przemowę Susa.
– Taki niby dobry ten farmer a co tydzień przyjeżdża tu ciężarówka z rzeźni i zabierają naszych rodaków na samochód a tych opornych biją i wiozą do rzeźni na śmierć. Farmer jest bez serca i robi to wszystko dla kasy! A świnie, które są pakowane na ciężarówkę nigdy już nie wracają!
Świnie oniemiały i z trwogą spojrzały na Susa, a ten odezwał się tymi słowy:
– Nie słuchajcie go! To heretyk! Sekciarz! Ateista! Opętany przez diabła! To anty farmerowiec!
– To powiedz mi, odpowiada śmiało Dżaja, dokąd jadą świnie w ciężarówce?
A Sus na to:
– Jak to gdzie? Do lepszego chlewa, gdzie są wiecznie pełne koryta.
Potem dodał w złości:
– A z Ciebie za kilka dni zrobią kiełbasy i trafisz do piekła, gdzie rzeźnicy wiecznie będą Ciebie grillować, Ty odszczepieńcu!
Sus poczerwieniał ze złości, piana poszła mu z ust, wściekł się. Postanowił natychmiast zabić Dżaję, jak to miał w swoim zwyczaju czynić ze wszystkimi, którzy mu się przeciwstawiali. Nie jednego buntownika już zabił, siał strach i terror wśród świń.
Ku swojemu zdziwieniu patrzy, że Dżaja się nie boi i odważnie stanął w pozycji walki gotowy do obrony.
Sus się zdziwił i przestraszył, że może tej walki nie wygrać, pomyślał sobie kim jest ten Dżajus, że się go nie boi. Sus zwątpił w swój sukces bojowy i się wycofał, zaklął i powiedział:
– Na wieczność będziesz w piekle, i przez wieczność rzeźnicy będą robić z Ciebie kiełbasy, Ty bezfarmerowcu!
Scena druga
Sus jako najważniejsza świnia w stadzie miał wszystkie przywileje jakie można mieć w chlewie. A więc: jako pierwszy podchodził do koryta i póki on się nie nażarł żadna inna świnia nie miała prawa zbliżyć się. Potem kolejne świnie żarły w hierarchii, te które go wspierały, a an końcu pozostałe.
Świnie panicznie się go bały i wierzyły we wszystko co mówi. On uczył ich wiary w swoją moc.
Świnie żeby mu się przypodobać służy mu, miał najlepsze legowisko, prawo pierwszeństwa nocy co do macior, chociaż pokrywanie go już nie bawiło, był zapasiony, gustował w małych prosiaczkach, które go wylizywały. A najbardziej lubił usługi jak go lizały po brzuchu i niżej. Przecież był przywódcą to mu się wszystko należało.
Scena trzecia
Świnie z chlewa nie bardzo chciały rozmawiać z Dżajem, obawiały się zemsty Susa. Dżaja odezwał się do jednej ze świń:
– Słuchaj mnie Sus to wstrętny tłusty wieprz! Okłamuje Was, wykorzystuje, poniża, a Wy mu wierzycie i służycie. Zżera co najlepsze, a dla Was zostawia tylko resztki. Czemu go liżecie i się podlizujecie?
Świnia na to:
– No tak mówisz logicznie, ale ja chcę mieć spokój, mam prosiaczki i nie chce mieć problemów. Wolę się jego słuchać i co najważniejsze obiecał nam życie wieczne w pięknym chlewie, gdzie koryta wiecznie będą pełne smacznej paszy i gdzie nie będzie rzeźnika.
Dżaja:
– On Was okłamuje, to oszust, to on zmyślił te historyjki żeby mieć wygodne życie.
Świnia na to:
– Dżaja ja nie chcę tego słuchać, to godzi w moją wiarę, ja chcę spać spokojnie, nie chcę się na tym zastanawiać.
Dżaja do siebie:
– Ale te świnie są tępe i tchórzliwe, przecież mogły by pomyśleć i żyć lepiej ale się boją. Służąc takiemu ohydnemu wieprzowi poniżają się i to za jakieś obietnice bez pokrycia. Te głupki nie wiedzą, że są w więzieniu i że wszyscy mają wyrok śmierci u rzeźnika, a farmer to tylko hodowca, biznesmen. Czasem sam zabija świnie, widziałem przez niedomknięte drzwi jak na podwórku zabijał świnie i było słychać straszliwi kwik, on jest bez serca.
Scena czwarta
Dżaja smutny i samotny patrzy i widzi, że wśród stada świń pojawił się jakiś bystrzejszy osobnik.
Podchodzi do niego i pyta:
– Ej Ty młody jak się nazywasz?
– Nazywają mnie Mił, a Ty?
– Ja jestem Dżaja
Mił:
– Nie lubię tego Susa, tylko nie powtarzaj tego nikomu. Nie dowierzam tej świni. Tak jak większości świń.
– Dżaja a skąd Ty wiesz, że jest inaczej niż Sus mówi, skąd masz taką pewność?
Dżaja odpowiada:
– Patrzę, obserwuję i myślę. Stąd idą wszyscy na śmierć, do żadnego lepszego świata, do żadnego pięknego , nowego chlewa, z wiecznie pełnymi korytami.
Mił:
– A czy wiara w fermera nie ochroni nas przed śmiercią?
Dżaja:
– Jesteś młody i naiwny
Mił:
– Młody ale nie tchórzliwy!
Dżaja: – Tak zgadzam się, masz odwagę ze mną rozmawiać, to już dużo.
– Mił: Wiesz Dżaja sytuacja jest beznadziejna, wszędzie stalowe ogrodzenie, beton, kraty w oknach, stąd się uciec nie da!
– Dżaja: Hmm nie do końca masz rację. Mam pewien plan.
– Mił: Hmm to ciekawe słucham.
– Dżaja: Trzeba przeskoczyć przez stalowe ogrodzenie.
– Mił: Ale to niemożliwe. My jesteśmy świniami i nie potrafimy tak wysoko przeskoczyć, jesteśmy zbyt ciężkie.
– Dżaja: I znowu Twoja racja jest tylko częściowa. Wiem, że są pewne trudności ale je można pokonać.
– Mił: Ale jak?! Chyba w cuda nie wierzysz?
– Dżaja: Oczywiście, że nie. Świat jest logiczny, trzeba pomyśleć. Należy ćwiczyć podskoki i jak najmniej jeść z koryta, bo to pasza jest zatruta i nie nażerać się tylko do syta, jeść tylko tyle aby można było żyć i oczywiście żadnych loch i żadnych macior.
– Mił ze smutkiem w oczach. Jak to tak? Przecież to takie miłe, takie fajne te maciory, to cel życia w chlewie!
– Dżaj: Czy chcesz stąd uciec?
– Mił: Tak chcę!
– Dżaj: To słuchaj się starszego i mądrzejszego. Pokrywanie i skakanie po maciorach niczego nie uczy zabiera czas i osłabia, a my potrzebujemy ćwiczyć bo rzeźnik może pojawić się w każdej chwili. My planujemy ucieczkę, a nie będzie to łatwe.
– Mił: A co ćwiczyć i jak?
– Dżaj: Codziennie dużo podskoków.
-Mił: Ale to męczące!
– Dżaj: Ale skuteczne, jeśli chcesz osiągnąć sukces muszą być wyrzeczenia. Ogrodzenie jest wysokie i przeskoczenie nie będzie łatwe, a poza tym nie mamy nic do stracenia, życie to walka.
– Mił: Tak jest! Zgadzam się! Czy już zaczynamy?
– Dżaj: Tak już.
I zaczęli podskakiwać.
– Mił: Jakie to trudne. Jakoś szybko się męczę, oddechu brakuje, a Ty jesteś ode mnie dużo starszy i jakoś łatwiej Ci idą te podskoki i wyżej skaczesz.
– Dżaj: Bo ćwiczę, przygotowuję się już od dawna do ucieczki. Tylko potrzebowałem kogoś takiego jak Ty, bo samemu się stąd nie ucieknie, musimy razem działać.
Scena piąta
Sus przemawia do świń. Chodź ten stary wieprz nudził, świnie słuchały go w bojaźni. Zawsze chwalił farmera, stwórcę chlewa, mówił patetycznym wzniosłym tonem:
– On to farmer (ciągnął) z miłości zbudował tą farmę, ten chlew abyśmy mogli się cieszyć życiem. Tak nas umiłował, nas grzeszne świnie, że zamknął w chlewie swojego jedynego syna, aby nas uratować od rzeźnika. Wydał go na straszliwą mękę i śmierć. A w drodze do rzeźni był straszliwe bity, kilka razy padał, przewracał się, poniósł okrutną śmierć w rzeźni, potem przerobiono go na kiełbasy, a trzeciego dnia nastał cud zmartwychwstał, wrócił z rzeźni do domu farmera i mieszka tam z nim po prawej stronie. Każda świnia, w która w to wierzy to zmartwychwstanie.
Wtedy Dżaja się wtrącił.
– A czy jakaś świnia kiedyś już zmartwychwstała, są jakieś dowody?
Rozwścieczony Sus wrzasnął!
– Milcz heretyku, sekciarzu, ateisto! To jest wiara Ty tego nie rozumiesz. To nie jest sprawa rozumu tylko miłości do farmera i jego syna.
– Dżaja: Jak to jest możliwe, opowiadasz, że syn farmera był jednocześnie synem farmera i świnią to się wyklucza.
– Bo to sprawa wiary – odparł Sus, a Ty tego nie rozumiesz!
Słuchajcie świnie uważnie! –Sus kontynuuje: Miejcie wiarę i wytrwajcie w niej! Zmartwychwstanie nastąpi gdy syn farmera powtórnie powróci w chwale do chlewa i wszystkie zabite świnie zmartwychwstaną.
– Mił odważnie: A kiedy syn farmera powróci, bo z tego co wiem, to ta historia wśród świń jest długo znana.
– Sus pewnie odpowiada: Już niebawem wypełnią się słowa przepowiedni dla chlewa. Ale zmartwychwstaną tylko Ci, którzy mają wiarę w moje słowa i Ci, którzy mi służą, reszta pójdzie do piekła na wieczne grillowanie. Ty i ten Twój Dżaja nie dostąpicie łaski syna farmera, dla Was tylko wieczna rzeźnia.
Świnie w przerażeniu przysłuchiwały się dyskusji, zdziwione były, że ktoś miał odwagę podważać wiarygodność słów starego wieprza.
Dżaja do Miła: Szkoda czasu na tą jałową dyskusję ze świniami. Świnie wierzą a nie myślą. Lepiej zajmijmy się ćwiczeniami, poskaczmy sobie.
Scena szósta
Mił i jego były kolega.
Mił ćwiczy intensywnie podskakuje aż pot spływa. Podchodzi do niego znajomy prosiak.
– Hej Mił, stary kumplu, po co Ty tak skaczesz i skaczesz, przecież to się można zmęczyć, po co Ci to? Nie pogadasz ze mną jak kiedyś.
– Ooo witam Cię kolego, ale proszę Cię nie przeszkadzaj mi, ćwiczę, jestem zajęty.
– Nie gniewaj się ale według mnie to Ty świrujesz. Od momentu kiedy zwąchałeś się z tym Dżają to Ty jesteś już zupełnie inny.
Pamiętasz jak było fajnie kiedyś przy korycie razem nażeraliśmy się do syta. A potem razem szliśmy na maciory i fajnie było! A teraz patrz jak Ty wyglądasz? Chudy jesteś, brzydko wyglądasz, w ogóle nie wyglądasz już jak świnia, upodobniłeś się do tego swojego Dżaji, samotnika. A widziałeś tą młodą maciorę? Widziałeś jakie ma szynki? Jak się porusza? Jaki ogonek ma? Jaki ryjek? A pod ogonkiem ma coś co dla każdego knura może dać szczęście.
– Mił: Odczep się ode mnie, nie przeszkadzaj, prosiłem Cię, a Ty trujesz. Jak tego nie rozumiesz to Ci powiem inaczej, spadaj leszczu!
– No dobrze, dobrze już idę sobie.
Scena siódma
Minęło kilka tygodni. Mił schudł i coraz wyżej skakał. Kolejna ciężarówka rzeźnika podjechała pod chlewnię.
Farmer i dwóch rzeźników chodziło po chlewni i rozglądało się, którą świnie przeznaczyć do rzeźni, która się już nadaje.
– Rźenik: Może by te dwie zapakować na samochód i patrzy na Miła i Dżaję.
– Farmer kręci nosem, nieeee te może następny razem, nie chcą żreć, chude są. Może następnym razem. Farmer rozgląda się uważnie i jego wzrok kieruje się w stronę Susa. Oooo tu jest fajna, tłusta świnia łapcie go, będzie dobra cena.
– Przerażony Sus do siebie: Tylko nie mnie!
– Rzeźnik: Co ta świnia kwiczy? Łapmy ją!
– Dżaja do Miła: Sus wie co go czeka, a czeka go rzeźnia, a wiara mu nie pomorze. Tym razem nam się udało ale czasu mamy coraz mniej.
– Mił: Co działamy? Jaki plan?
– Dżaja: Z pewnością kolejny transport przyjedzie po nas i wtedy będzie trzeba przeprowadzić ucieczkę. Jesteśmy już dobrze wytrenowani.
– Mił: No dobrze, przeskoczymy przez żelazne ogrodzenie w chlewie i co dalej? Na podwórku jest kolejne ogrodzenie i to bardzo wysokie, przeskoczyć się tego nie da!
– Dżaja: Wiem o tym ale właśnie, to jest ten moment, w którym można uciec. Bo jak wieżdza ciężarówka rzeźnika to zostawiają bramę niedomkniętą.
Scena ósma
Tydzień później.
Przyjeżdżają rzeźnicy pod chlew. Panika wśród świń.
-Dżaja: To nasza jedyna szansa, albo dziś albo nigdy, albo życie albo pod nóż i na kiełbasy. Pamiętaj Mił masz się dobrze skoncentrować, od tego skoku zależy Twoje życie!
Napięcie rośnie.
Otwierają się drzwi i do chlewa wchodzi farmer z dwoma rzeźnikami, który się uśmiecha i tymi słowy odzywa się do rzeźników:
– Dziś te świnie pakujemy i wskazuje na Miła i Dżaję, cena oczywiście słaba bo chude ale i tak z nich większego pożytku nie ma, nie chcą żreć, ciągle skaczą, chyba ze świrowały.
– Na to rzeźnik: Hmmm da się coś z tym zrobić, przerobimy je na chude kiełbasy.
Dżaja i Mił spojrzały po sobie, Dżaja wydał komendę: TERAZ!
Mił i Dżaja rozpędzili się, biegli w stronę ogrodzenia.
Farmer i rzeźnicy ze zdziwieniem przyglądali się co się dzieje, czegoś takiego wcześniej nie widzieli. Zostali zupełnie zaskoczeni.
Dżaja bez problemu i lekko przeskoczył żelazną zagrodę a w locie jeszcze zdołał uderzyć swoim ciałem w pierś farmera, który w przerażeniu zwalił się na betonową posadzkę.
W tym momencie Mił przeskakiwał przez barierkę i lekko potknął się i miał ciężkie lądowanie. W tej chwili rzeźnik uzbrojony wpręt, bo wiecie rzeźnicy jak gonią świnie do transportu to zawsze je biją metalowymi prętami czy gumowymi pałami.
Rzeźnik chciał uderzyć w głowę Miła i w tym momencie kiedy wykonał zamach Dżaja wyskoczył i zębami złapał go za rękę. Rzeźnik natychmiast wypuścił metalowy pręt i wrzasnął z bólu. Mił się podniósł z betonowej posadzki i ruszył w stronę otwartych drzwi od chlewa. Tam drogę zagrodził mu drugi rzeźnik, też uzbrojony w ciężki metalowy pręt. Mił się nie przestraszył, odważnie ruszył na rzeźnika, pędem swojego ciała uderzył go, a ten zwalił na ziemię. Mił szybkim pędem ruszył w stronę otwartej bramy na posesji, z niepokoju obejrzał się za siebie, zobaczyć, co jest z Dżają, a Dżaja biegł tuż za nim, czyli wszystko w porządku – powiedział do siebie Mił. Wybiegli na drogę, obejrzeli się za siebie, a za nimi w pościg ruszył jeden z rzeźników, gonił je z metalowym prętem i wrzeszczał: Świnie wracać!
Mił i Dżaja biegli szybko, a nie był to świński trucht, byli dobrze przygotowani. Wbiegli na łąkę a za nimi rzeźnik.
Z chlewni dobiegał bezradny głos farmera: Łapcie! Świnie uciekają! Kasa ucieka!
Gonitwa trwała krótko, rzeźnik okazał się słabym biegaczem i po paru minutach się poddał, zasapał się, spocił, osłab, zaczęło mu się kręcić w głowie. Rzeźnik do szczupłych nie należał lubił tzw. dobrze zjeść, papierosy, piwo i w tym momencie to wyszło. Resztką sił rzeźnik klął do siebie coś pod nosem, bo na nic już go nie było stać. Pierwszy raz był świadkiem takiego zjawiska, że świnie uciekły z transportu.
W rzeźni będą straty, a przez ten incydent nie będzie premii i trzeba będzie się tłumaczyć – myślał sobie rzeźnik.
Scena dziewiąta – zakończenie
Nasi bohaterowie zmęczeni i szczęśliwi radośnie dotarli do dużego lasu, tam znaleźli schronienie. Po jakimś czasie zapoznali się i zaprzyjaźnili z tamtejszymi dzikami, od których nauczyli się jak żyć w lesie.
I od tego czasu nasi odważni bohaterowie mogli cieszyć się wolnością, Słońcem, świeżym powietrzem, lasem. I tak w zdrowiu i w szczęściu dożyli spokojnej starości.
I ja tam też byłem i osobiście ich poznałem Dżaję i Miła, także jest to historia prawdziwa. To oni mi odpowiedzieli o swoich przygodach co Wam właśnie przedstawiłem. Jeśli kiedyś w lesie zobaczycie dwie świnki biegające to może być Dżaja i Mił. Wolność należy sobie wywalczyć tak jak oni.
To na dzisiaj tyle, dziękuję za uwagę i zapraszam na kolejną bajkę. Oczywiście nasze bajki jak zawsze będą oparte na faktach.
Pozdrawiamy Sanjaya i Miłar